Terwijl moeder en haar zoon hun boodschappen op de band legde, zag ik die gozer met capuchon herhaaldelijk naar ze kijken. Hij had in mijn ogen geen prettige blik. Toen de moeder en zoon druk in gesprek waren, pakte die gozer met capuchon een grote puntzak spekkies uit hun kar. Ik dacht HUH? Maar kennelijk had hij ook trek in spekkies, wist hij deze niet in de winkel te vinden en legde de grote puntzak bij zijn paar boodschappen.
Ik vond het een brutale actie, maar ja. Hij pikte het niet, want hij legde deze heerlijke puntzak gewoon bij zijn boodschappen neer af te rekenen. Als hij het zou pikken, dan had ik er zeker wat van gezegd. Voor nu liet ik het.
Ik bleef hem volgen.
Moeder deed snel de boodschappen in haar tas en betaalde €53,00, terwijl zoonlief wat lui toekeek. Uiteindelijk was die gozer ook aan zijn boodschappen, inclusief de grote puntzak, aan het afrekenen.
Onderwijl was moeder druk bezig om alles haar portemonnee te doen en alles op te ruimen om zo de boodschappen gemakkelijk naar de auto te krijgen.
Ineens hoorde ik die gozer roepen: ‘Tante Annie’ en hij hield de grote puntzak met spekkies in de lucht. ‘Deze krijgt hij van mij.’ ‘Oh, wat lief! Dank je, Raymond. Ik keek al op de bon, omdat ik dacht dat ik wat miste. Klopt dus, de puntzak met spekkies!’ Dat zal hij wel lekker vinden.
‘Kijk’, zei moeder Annie tegen Jim. ‘Van jouw grote neef gekregen!’ ‘O, dank u wel’ zei Jim tegen Raymond.
En zo zie je maar weer dat vooroordelen heel oneerlijk kan zijn! Je weet niet wat er in iemands hoofd omgaat, wat er in iemands leven allemaal gebeurt. Oordeel niet. Wees gewoon vriendelijk.
